Ο “Σκοτεινός θάλαμος” σκοπεύει να φωτίσει την ύπαρξη του διαλόγου μεταξύ της ποίησης και της φωτογραφίας και ακριβώς για αυτόν τον λόγο βασίστηκε σε μια μόνο φωτογραφική ματιά και 36 ποιητικές φωνές. Σαν ένα ασπρόμαυρο φιλμ 36άρι, που μοιράζεται σε ποιητές και ποιήτριες διαφορετικής ηλικίας και κοσμοθεωρίας, ώστε να δημιουργηθεί μια πολυφωνική ποιητική ανθολογία με σκοπό την ποιητική αποτύπωση όσων αντίκρυσε το βλέμμα της φωτογράφου. (…) Πρόκειται για ένα γοητευτικό ταξίδι στο ασπρόμαυρο που κατορθώνει να γεννά χρώμα, κάθε σελίδα μάς αποκαλύπτει έναν νέο διάλογο, μια νέα ποιητική πρόσληψη και απόκριση. […] (Από την εισαγωγή της Ιωάννας Καραμαλή)
Η ποίηση ταξιδεύει εις Εύριπον
Ασύνειδα επιμένεις στην στερεότητα
των ουράνιων σχημάτων, επιμένεις
να δρασκελίσεις αμνήμονες
στιγμές και φριχτές συνειδήσεις
και κρυμμένη στο μισόφωτο
σαν πόρνη η λύτρωση
ανησυχεί μην ανιχνεύσεις
το ανθρώπινο της πρόσωπο
που υμνεί χαμηλόφωνα με λόγχες
σκεπάρνια και λόγιες κορώνες
το προφανές
που κατακλύζει ένα ποίημα
που διαμελίζει το θυμικό.