[Άλντα Μερίνι]

Αγαπούσα τρυφερά τους πιο γλυκούς εραστές
χωρίς ποτέ αυτοί να γνωρίζουν τίποτα.
Και πάνω στον δολερό ιστό της αράχνης
έγινα λεία του ίδιου μου του υλικού.
Η ψυχή μου μέσα μου
ήταν μια παλιοβρόμα, μια του δρόμου
μια αγία, μια αιμοβόρα και μια υποκρίτρια.
Πολλοί έδιναν στον τρόπο της ζωής μου ένα όνομα
μα εγώ υπήρξα μονάχα μια υστερική.

εκδόσεις Ρώμη, 2020