«Της αμεριμνησίας»

Τον χρόνο σπαταλούσε
να γλείφει το σώμα της σαν γάτα
να καλλωπίζεται με σκεύη παλιά που μάζευε απ’ τον δρόμο
να σέρνει πίσω άχρηστες σκέψεις
να υφαίνει κασμίρια για μεταξωτή τη γύμνια

Τώρα ού κοπιά ουδέ νήθει
Στρέφει το βλέμμα στους ηλίανθους
Τρώει τους ηλιόσπορους που πέφτουνε μπροστά της

Ντύνεται πέταλα ανοιξιάτικα
Οι σκέψεις της ζυγίζουν δευτερόλεπτα
Κουβέντα ανοίγουνε με τη σιωπή

Χτίζει το σπίτι της στους βράχους
Λούζεται με αχτίδες αστεριών
Κοιμάται στις φωλιές των πουλιών
Πεθαίνει αγκαλιάζοντας το φως

εκδόσεις Ροδακιό, 2022