[ΤΡΑΓΟΥΔΙ]

Όλο το δάσος
η ομίχλη το τύλιξε απ’ άκρη σ’ άκρη.
Το βουνό κρύσταλλο στο βάθος του τοπίου
μόλις που φαίνεται
στο χρώμα της μελαγχολίας στέκει, ένα μοβ.
Δίπατο σπίτι βουλιάζει μέσα στο σούρουπο.
Σκαλιά από νεφρίτη το στολίζουν.
Κάποια είναι σκεφτική στο πάνω δώμα
μια γυναίκα άπραγη και λυπημένη
καθώς κυλούν οι ώρες.
Τα πουλιά ετοιμάζονται να φύγουν
έφτασε η ώρα, πάνε να κουρνιάσουν.
Τι δρόμο άραγε εγώ να πάρω για να πάω εκεί;
Έχω χαθεί και θέλω πολύ να βρεθώ κοντά της.
Και φαίνεται ότι είναι τόσο μακριά… τόσο
μακριά….

εκδόσεις Σμίλη, 2023