[«Χ»]

Όπως το χιόνι, όπως η χαρά,
Όπως ο χαιρετισμός, όπως η χάρη
Έτσι το χ από τη λέξη «Χάνω»
Αφήνει κάποιο χνούδι χαμηλά,
Λίγο πιο κάτω από την εκπνοή μου.
Εκεί σωπαίνουν όλα υπάκουα.
Κάθε πέλμα ακουμπά σε βελούδο.
Όπου διακρίνεται αμυχή ή ρυτίδα,
Εκεί μαζεύεται θερμό νερό.
Δυο τρεις σταγόνες αλλά πλούσιο.
Απαλά τη ρωγμή επουλώνει
Και πάλι ρέει προς τον υδρατμό
Απ’ όπου έλαβε την ευλογία.
Είμαι ένας άνθρωπος με πανωφόρι φυσαλίδας.
Φορώ γαντάκια από την αράχνη.
Κι εχω στο κούτελο μια τόση δα λακκούβα
Που νιφάδες τη γεμίζουν σιγανά.
Να, το λοιπόν, πώς γίνομαι αόρατη.
Τη ζωή μου αβαρή και τιποτένια
Ούτε που την αναγνωρίζει η ομίχλη.
Ούτε που την βλέπει φτερό.
Έχω το αίμα σαστισμένης προσευχής.
Την έκπληξη της πεταλούδας του συλλέκτη

Την ώρα που η καρφίτσα την περνά.

εκδόσεις ΑΩ, 2022