ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

ουράνια σκοτείνιασαν μαύρα
σύννεφα στα μάτια επισκίασαν φως
ανατολής στα βλέφαρα χτες
μαγνητισμένη ξημέρωσε βλέμμα
τόλμης το γύρισμα της πλάτης σε
ακινησία υπνωτισμένη δεν τόλμησα
θυμό λύπη ή μετάνοια ασάλευτη σε
λήθαργο βυθισμένη ταξίδι μαζί σου
σκοτείνιασες και πάλι ουρανό
απειλητικό άστραμμα φωτίζει
σκοτάδι θυμού με κεραυνούς να
καταπραΰνει κάψα και εγώ να
δροσίσω πίκρα στόματος να ξεπλύνω
κορμί από χώμα να αναδυθεί
μυρωδιά υγρής ψυχής.

Κατερίνα Λιάτζουρα, Η κρεμμυδαποθήκη, βακχικόν 2020

αφιέρωμα για τη Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στο strophess (20.3.2022)