[ορνιθολογία, 2009]

παρκαρισμένος μπροστά στο κοιμητήριο
στην ανηφόρα, ο ήλιος κόντρα
το βεντιλατέρ ακόμα βουίζει
στον ορίζοντα οι παλιές σταφιδαποθήκες
στην ανοιχτή πόρτα του συνοδηγού
ακροβατεί τεράστια
μια αστραφτερή κουρούνα
τσιμπάει απ’ την παλάμη μου σπόρια
δεν τρομάζω
τ’ αφήνω να πέσουν
λίγα λίγα στο χώμα
να κατέβει
να συνεχίσει εκεί
να ξεσκάψει το οικογενειακό μνήμα
να ανασάνουν
-επιτέλους-
τα αναπαυμένα κόκαλα
όλων όσων
τα ονόματα κουβαλάω

εκδόσεις Κίχλη, 2021